Ik zat erbij, hoorde de
dertig stellingen en luisterde naar zijn hardop redeneren. Weloverwogen, bij
iedere stelling. Langzaamaan kropen ontroering en bewondering in iedere vezel
van mijn lijf. Bij iedere stelling wikte en woog hij, vroeg aan mij voors en
tegens, vroeg of ik de consequenties kon overzien. Ik voelde de zwaarte van
mijn antwoorden. Wat kun je veel kleuren en beïnvloeden als ouder. Wat een
verantwoordelijkheid…
It takes a village to raise
a child. Gelukkig. Ik bedacht me met wie hij deze visie op de maatschappij, op
zorg en verantwoordelijkheid zou kunnen hebben gevormd. Welke gesprekken heeft
hij gehoord, tv-programma’s gekeken, leerkrachten en belangrijke opvoeders
ontmoet, discussies gevolgd? 14 jaar en al zo
weloverwogen afwegingen kunnen maken richting eigen bijdrage voor
doktersbezoek, de duur van de WW, ontslagrecht, belastingverhoging op vlees,
aanleg snelwegen. En ook durven zeggen: Pff... dat zou ik echt niet weten, die is ingewikkeld.
Weloverwogen je mening vormen
kan niet vroeg genoeg beginnen. Ik hoop dat veel basisscholen, scholen
voortgezet onderwijs, MBO en HBO zich hiermee bezig houden. De stellingen
voorleggen aan kinderen en hen samen de nuance laten vinden. Waarbij kinderen ontdekken hoe verschillend
belangen zijn. Dat het scheelt of je vader in de WW zit of dat je in een villa
woont. En waarbij volwassenen ontdekken wat er leeft bij kinderen, hoe zij
gevormd worden door alles om hen heen. Deze stemgerechtigden en leiders van de
toekomst…
© Wilma van Esch
