’t Is drie uur ’s nachts en ik ben klaarwakker. Dan maar wat zappen op tv. De bekende beelden van andere slapeloze nachten komen voorbij. Ik blijf hangen bij Astro tv. “Je krijgt wat je wenst”, zegt een mij onbekende man. Hij vertelt over mensen die gingen visualiseren, die écht iets wensten met volledige aandacht en ja hoor, hun roep werd gehoord. Ik grinnik hardop. Mooi, ik ben toch wakker. Laat ik eens wat mee gaan wensen. Ik ga mee op de stroom van de vragen van de man.
“Wat wil je echt?” Wat wil ik echt? Er schiet van alles door mijn hoofd.
Ach, laat ik eens een man wensen. Hij vraagt details. Prima, ik wens een man van mijn leeftijd, beetje erbij of eraf kan geen kwaad. Hij moet hier in de buurt wonen, da’s handig. Leuk uiterlijk. Ongetrouwd, geen kinderen, da's zo complex. Leuk, dat wensen! De man vraagt door en ik geef in gedachten antwoord: Doe maar een vrijstaande boerderij of royaal huis. Ruimte. O ja, en heel belangrijk: boeiend werk met ook veel daaromheen want ik wil vooral ook mijn eigen dingen kunnen blijven doen.
“Stuur je wens het universum in en vraag of hij verhoord kan worden”, besluit de man zijn geleide wenstraject. Braaf doe ik wat hij zegt, knip de tv uit en val in een droomloze slaap. De prins mag komen…
Twee weken later, zaterdagavond. Lekker ontspannen naar de sauna. Het is niet druk, er zijn maar een paar mensen. Op het bankje van het voetenbad zit een mannelijke leeftijdsgenoot. Hij heeft duidelijk zin in een gesprek. “Zo, jij bent zo te zien ook alleen. Ik ook, ik ga heel veel alleen naar de sauna. Heerlijk”. En vervolgens vertelt hij honderduit. Dat hij al lang vrijgezel is, geen kinderen. Wel een kinderwens. In een prachtboerderij woont, maar toch wel eenzaam zo in je eentje. Maar hij verveelt zich geen moment, hij heeft zoveel bezigheden. Ik voel me kleuren tot achter mijn oren en van binnen steekt een lachkriebel de kop op. Heb het gevoel dat ik vanuit een ver universum wordt bekeken en dat daar humorvolle gidsen smakelijk zitten te lachen om mijn wens die vandaag in vervulling gaat. Haha, je had niet gezegd dat hij ook moet kunnen luisteren en dat zijn moeder de deur uit moest zijn! Snel verdwijn ik op de hoogste bank in de 80 graden sauna.
Weer een middernachtelijk zapmoment later zie ik in een flits een herhaling van de Astro uitzending. “Je krijgt wat je wenst”, zegt een vertrouwd gezicht. Ik doe het licht en de tv uit en val glimlachend in slaap. Inderdaad, maar ach, laat nog maar even...
© Wilma van Esch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten