We voeren een intensief gesprek, mijn zoon en ik. Zijn mening is niet zo relevant, vindt hij. Er is geen feitelijk antwoord en daarbij is hij ervan overtuigd dat God niet bestaat en dat er geen leven na de dood is. Om vervolgens met een prachtbetoog te stellen waarom sommige mensen wel een God nodig hebben, en waarom er op sommige plekken wel geloofd wordt in een leven na de dood. Hij brengt volop nuance aan. Ik geniet van zijn vlijmscherpe bewoordingen en moedig hem aan dit op papier te zetten. Vergeefs... het blad gaat blanco mee terug naar school, de frustratie is nog niet geluwd...wat een doelloze, nutteloze opdracht, vindt hij.
En dan nu zijn moeder. Ik mag opnieuw naar school. Ik kijk er naar uit. De startopdracht voor de kennismakingsbijeenkomst is weken terug per mail toegezonden ‘Wat is pedagogiek voor jou?’ Visualiseer of beschrijf jouw beeld van pedagogiek in een foto, muziekfragment, woorden, film etc.
Zucht! Ik ben er al weken mee bezig, voer gesprekken met mensen om me heen, bedenk van alles op weg in de auto, onder de douche, in bed, maar krijg geen letter op papier, geen spat verf op het doek. Ik erger me aan deze opdracht. Wie heeft ooit bedacht dat dit een nuttige vraag is? Ik besef dat ik veel op mijn kind lijk, dan ik vermoedde. Er zijn zoveel dimensies aan zo’n open vraag, dat ik nauwelijks weet waar te beginnen. Alles wat ik op papier kan zetten, is niet compleet en niet toereikend, en waarschijnlijk ook nog een open deur. Niets nieuws. Maar kan ik het maken op de eerste dag een blanco blad mee naar school te nemen? Een tabula rasa. Help, iemand een suggestie?
© Wilma van Esch
Hallo Wilma,
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk mag jij een onbeschreven blad meenemen.... En natuurlijk ga je dat niet doen.... Want jij hebt al veel bladen beschreven....verwijs gewoon naar jouw blogspot. Die ademt pedagogiek.... Aanvaarding, echtheid en empathie... En geef meteen maar aan dat jij in de wieg bent gelegd om vragen te stellen. Er worden al zoveel antwoorden gegenereerd.
veel inspiratie, plezier en verwarring gewenst!
Gérard
Dezelfde gedachte kwam bij me op bij het lezen van 'De kwestie God'. Religie is altijd een kwestie geweest van mythos versus logos. Wanneer de logos, de woorden, niet meer toereikend waren, werd een ultieme staat van religieus bewustzijn bereikt.
BeantwoordenVerwijderenOm dit op een goede manier te doen was mythos nodig. Iemand moest daarin ingewijd worden. Socrates, die ken je vast wel, was daarin een kei. Zijn dialogen waren bedoeld om elkaar versteld te doen staan van hoe weinig we weten, hoe weinig toereikend onze taal is om de wereld te beschrijven.
Ik zie parallellen met goed onderwijs en pedagogiek. Je kunt soms niet uitleggen waarom iets goed is, waarom het voldoet, wat het is. De logos zijn niet altijd afdoende om te vertellen, te begrijpen wat er gebeurt. Dit kan al niet bij jezelf, laat staan bij een ander ..
Misschien is pedagogiek ook wel een blad, een uitnodiging tot een dialoog met elkaar, over elkaar, voor elkaar ...
Succes!