zaterdag 8 oktober 2011

Struggle & Love

Op een dag gingen we naar de kinderboerderij, mijn groep 3 en ik. Ik ben dol op projecten en excursies, maar heb het niet zo op beesten. Floor van zes ook niet. Terwijl onze klasgenoten vrolijk naar de kippen, geiten, konijnen en lama’s huppelden, schuifelden wij hand in hand de wei in. ‘Ik ben bang’, fluisterde Floor zacht. ‘Ik ook’, fluisterde ik terug, ‘maar zullen we het samen proberen? Volgens mij kan er niet veel gebeuren…’

 Floor wilde naar de ezel die rustig stond te grazen. Voorzichtig aaide ik de ezel. Niet omdat ik graag ezels aai, maar om haar te laten zien dat het mee viel. Voorzichtig stapte zij naar voren en aaide de ezel. Op dat moment schrok het beest op, draaide zijn achterlijf en trapte Floor met zijn achterpoten zo in het gras. We waren er stuk van, allebei. Ik kon niet geloven dat dit nou juist haar moest gebeuren, en erger nog… dat ik gezegd had dat er niet veel kon gebeuren.

Een andere dag ging onverwacht het alarm af, voor een brandoefening. We waren geïnstrueerd en moesten via het grote raam met de hele klas naar de verzamelplek. De klas werkte lekker mee, klom snel door de raamopening. Behalve Floor. Volledige paniek, tranen stroomden over haar gezicht, haar armen geklemd om de vissenkom. Ze schreeuwde tegen mij dat de vis mee moest.

En dan die keer dat Rommelpiet op bezoek was geweest. De hele klas stond op zijn kop, een grote bende. Terwijl alle kinderen sjorden aan stoelen en tafels en met dikke pret probeerden de klas terug in haar normale vorm te krijgen, stond Floor verstijfd van schrik met grote traanogen midden in het tumult. 

En toch, Floor maakte het goed in groep 3. Ze zong, tekende, kleurde, las en had het prima naar haar zin. Behalve bij onverwachte dingen, bij invaljuffen, bij feestdagen. Dan was ze volledig onthand en had ons heel hard nodig.  

Vandaag sprak Shirley Steinberg (Kritisch Pedagoge) over de twee kanten van educatie en opvoeding: De onvermijdelijke ‘struggle of life’;  een menselijk leven gaat nou eenmaal niet geruisloos. En ‘radical love’, of zoals vertaald werd: Robuuste liefde. Mijn gedachten dwaalden af naar Floor, die volop ‘struggles’ tegenkwam in onze schoolcontexten.  Soms zelfs door ons veroorzaakt. Hopelijk voelde ze ook altijd onze robuuste liefde en nabijheid. Want die was er ook, iedere dag… 

© Wilma van Esch

Geen opmerkingen:

Een reactie posten