Ik voel me onvoldoende uitgedaagd...

Het is een goed teken, want het geeft de behoefte om te ontdekken en meer te weten te komen aan. ‘Ik voel me onvoldoende uitgedaagd’.  Ik vang het her en der op in onze Pabo. Studenten die het tegen mijn collega's of tegen elkaar zeggen. ‘Ik heb écht meer uitdaging nodig’.

Mooi!!! En dan? Wat is de precieze vraag?

Is het ‘Docent prikkel me meer, daag me meer uit’?

Is het ‘Stageschool, laat me moeilijke dingen doen, laat me mezelf overstijgen’?

Is het ‘Jij ziet helaas helemaal niet wat ik allemaal in mijn mars heb’ ?

Is het ‘Ik raak maar niet in een flow’?

Ik weet het niet, maar het is zeker een boeiende verkenning, die ik graag wil aangaan.

 

Ik hoop van harte dat onze studenten gaan ervaren dat zij degenen zijn die zichzelf en elkaar uit kunnen dagen. Dat zij de diepte en breedte in kunnen duiken.

Meer kunnen lezen dan het theoretisch aanbod wat de docent voorbereid heeft en de docent bestoken met vragen. Complexere stageopdrachten verzinnen, om op de toppen van hun kunnen de mogelijkheden van en met kinderen te verkennen.

Zelf de tanden zetten in een domein of onderdeel waarbij ze écht het naadje van de kous willen weten. Op lesvrije dagen bezoeken gaan brengen aan bijzondere scholen, aan uitgeverijen, aan jeugdzorginstellingen. Ontdekken hoe leuk het is om technieken te gebruiken die je niet kent, een andere manier van presenteren of verwerken op te zoeken.

 

‘Ik voel me onvoldoende uitgedaagd’. Natuurlijk is het een appél aan ons, als docenten. Maar o, wat zou het heerlijk zijn als studenten als een frisse wervelwind door onze opleiding en de stagescholen raasden, de mediatheek ondersteboven keerden, docenten het hemd van het lijf zouden vragen en projecten zouden realiseren waar de energie vanaf spat. Beste studenten, kom maar op, daag jezelf en ons uit!

 

©Wilma van Esch ~ teamleider FHKE pabo Veghel