Become a teacher

"Become a teacher"

Waar las ik het nou toch onlangs? Helaas kan ik het niet meer terugvinden tussen mijn documentenverzameling, maar in een interview werd ik geraakt door een man die een beroep op ons deed. Zijn advies: Als je even geen werk hebt: Become a teacher. Ben een rolmodel voor kinderen, ben een meester, deel je wijsheid.  Niet omdat hij een lerarenopleiding gevolgd heeft, het chronische tekort aan leraren voorziet, en ons aanraadt zij-instromer te worden, maar omdat hij heel graag zijn inzichten, kennis en levenservaring deelt vanuit zijn vakgebied. En omdat er veel te delen valt. En er veel plekken zijn waar je kunt delen.

Become a teacher

Ik ben een leraar, in hart en nieren, zelfs al werk ik al jaren niet meer met kinderen. Omdat ik ontdekt heb dat het voldoening geeft om te delen, over te dragen, uit te wisselen. Omdat je in relatie met de ander beter gaat begrijpen wat je zelf ontdekt en geleerd hebt. Omdat je van uitleggen en overdragen dus minstens zoveel leert over je werk, over het leven.  Ik zou het begrip 'leraar' los willen koppelen van het diploma, maar willen koppelen aan alle prachtige mensen die delen, die geven, die inspireren, die uitleggen, die de tijd nemen, die zich met aandacht verdiepen in wat jij nodig hebt en je dat willen geven.

Become a teacher

'Ik durf me niet kritisch uit te spreken over het leraarsvak omdat ik al jaren niet meer voor de klas sta', zei een trainer laatst tegen me. Ik vroeg haar: 'Maar wat ben jij dan?'  'Tja, een trainer/coach',  zei ze. Een leraar dus. Een wat voor eentje. Eentje die zich voortdurend verdiept, bekwaamt en die die inzichten wil delen, die wil raken, die verandering wil brengen. Een leraar van leraren. Ja, een leraar dus.

Ze zijn overal, leraren. Soms is het je vader, soms de gevorderde op gebied van muziek, toneel of kunst. Soms de collega die je uitlegt wat jij nog niet snapt. Zij kunnen je veel leren.

Waar ik ze soms niet zie, is in het onderwijs. Daar zijn sommige leraren verworden tot managers, planners, organisatoren, kwaliteitsmeters. En dat terwijl ze dagelijks werken met kinderen. Hier overdrijf ik natuurlijk. Ja, je bent leraar als je met kinderen werkt. Maar voel je het ook, voel je het door je aderen stromen: De behoefte om jouw kennis en wijsheid te delen, te vertellen, te leren, te instrueren?

A real teacher

Ik sprak een vader met een kind van 9. Een kind wat er slecht in slaagt de topografie van rivieren van Nederland van buiten te leren. Een kind vol frustratie. En een vader met geduld. Eentje die snapt dat het van buiten leren ingewikkeld is, en zijn kind na laat denken over rivieren. De kaart erbij pakt. Laat zien dat smeltwater naar zee stroomt, dat rivieren zich splitsen. Die verhalen vertelt, inzichtelijk maakt en vervolgens gaat oefenen. 'Dus deze heet… ? En deze?'

Ik zit teveel op social media en word een beetje moe van het wijzen. We hebben het moeilijk, we hebben het druk. Ik zie het echt. Maar we wijzen en schuiven het op elkaar af: Dit is de verantwoordelijkheid van ouders, dit van het onderwijs, dit van de overheid. Moestuintjes, het Wilhelmus, meer bewegen, you name it. Zullen we daar eens mee ophouden? En samen leraar worden. Niet de hele dag, maar als het moment daar is. Als het zich aandient. Als vakkracht, als ouder, als politicus, als bestuurder, als directeur.

Tijd nemen voor elkaar en elkaar de wereld leren begrijpen, je kennis, inzichten en ervaringen delen. En luisteren naar wat de ander nodig heeft, of die op jouw wijsheid zit te wachten, da's ook fijn!

Become a teacher!! Dank u wel, onbekende bron. Graag! I'm proud to be a teacher!!

©Wilma van Esch