Kiezen voor geluk

Hij was begin zestig. Stond al jaren voor de klas en beleefde er steeds minder plezier aan. Veel was veranderd, het harnas schurkte en schuurde. Zijn schoolbestuur had te maken met krimp en dus moesten er steeds meer mensen uit. Jonge mensen. Ook het team veranderde. Vanwege baanbehoud kregen collega's de keuze om in de vervangerspool te gaan. Voor niemand echt een aantrekkelijk perspectief. Voor hem wel. Hij sprak er veel over met zijn vrouw. Zal ik het doen? Ik moet nog flink wat jaren, ik wil weer gelukkig voor de klas staan.

Twee jaar verder. Hij is vaste invalkracht geworden voor zijn schoolbestuur. Soms staat hij ergens een paar dagen, soms slechts een dag. Nooit meer dan drie weken. Hij gaat weer fluitend naar zijn werk. Heeft geen moeite met niet weten waar je morgen staat. Iedere dag ontmoet hij een nieuwe groep kinderen. Hij heeft een nieuwe routine gevonden om samen met de kinderen uit te vinden hoe de dag eruit zou kunnen zien. Omdat lang niet overal helder is wat de bedoeling is.

Ik sprak zijn vrouw. Zij had haar man weer terug. Een man die houdt van kinderen, die houdt van zijn vak en met een rugzak vol oplossingen iedere dag met plezier gaat werken.

Zij was iets jonger. Ergens in de veertig. Werkte al heel lang in de kinderopvang. Maar had steeds vaker het gevoel dat ze niet goed bezig was. Altijd druk. Geen tijd om met kinderen te spelen, te genieten. Er kwam een reorganisatie. Ze moest eruit en ging hele andere dingen doen, gewoonweg omdat er geen werk voor haar was in haar branche. Of niets wat haar echt aansprak. Maar het bleef kriebelen. Het werken met jonge kinderen. Die voorschoolse periode van nul tot vier jaar. Ze keek naar haar huis. Plek genoeg. Een kleine verbouwing. Sinds een paar jaar heeft ze een gastouderbureau. Maximaal vier kinderen. Meer wil ze niet. Ik doe weer waar ik blij van word, vertelt ze me. De zon schijnt, we gaan naar buiten, naar het park. Ik zou meer kunnen verdienen, maar ik weet dat ik met vier kinderen écht kan genieten en doen wat ik belangrijk vind. Dus het blijft bij vier. Ik ben iedere dag blij dat ik deze keuze heb gemaakt.