De ideale Pabo...

‘Vroeger’, toen ik als onderwijsadviseur aan de veilige zijlijn stond, had ik een krachtige mening. Onderbouwd en wel. Over docentkwaliteit, over betrokkenheid verhogen bij studenten, over de juiste snaar raken, over staan voor wat je vindt en doen wat nodig is. En nu? Mijn hart vindt het nog steeds zo…Mijn hoofd is in de war. Mijn handelen is zoekend. 

Ik luister naar een lezing van Jef Staes (https://www.youtube.com/watch?v=ImCrPtt-rOA#t=86) en voel me een schaap in een 2D tijdperk. Ik denk dat het spoor wat ik als leerkracht in de jaren 90 voor leerlingen uitzette een 3D spoor was, maar hoe vertaal ik de visie van Staes in een aanpak in het nu, met onze studenten, op deze Pabo. Diplomaverbranding? Talenten en passie? Een leven lang leren? Pensioenvrij werken? 

Als ik het voor het zeggen had, creëerden we een schakeljaar. Eén jaar na de Havo, het ROC of VWO, voor wie het nodig heeft, voor wie wil. Waarin je intensief en met hoge betrokkenheid je basiskennis en basisvaardigheden gaat aanscherpen. Een jaar volledig duiken in de basiskennis van taal, rekenen, aardrijkskunde, geschiedenis, wetenschap en techniek en natuur. Waarbij een bezoek aan bijvoorbeeld Naturalis onontbeerlijk is.  Waar je je omgeving gaat verkennen en beseft waar geschiedenis, aardrijkskunde, natuuronderwijs en techniek werkelijk betekenen en waar ze (on)zichtbaar zijn.

Na dat jaar ga je met een goed gevulde rugzak naar de Pabo. Dan heb je de rust en de tijd om je te verdiepen in het beroepsbeeld van een leerkracht, in de ontwikkelingspsychologie van kinderen, in het fenomeen spel. Je leert over jezelf, over kinderen, over groepsdynamiek. 

Dagelijks verbind je de theorie aan je eigen handelen, doordat je het zichtbaar mag maken in rollenspelen, performances en praktijkopdrachten. Dagelijks probeer je de geleerde kennis te vertalen naar het aanbod in de praktijk.

Jouw vaardigheden worden getraind in debating settings, je reflecteert in socratische gesprekken en je werkt in constructieve leerteams. Je bent onderdeel van een professionele leergemeenschap op je stageschool. Het leren op je stageschool en het leren op de opleiding zijn voortdurend verbonden. Soms vinden colleges plaats op de stageschool, soms bezoek je lezingen en conferenties, soms haal je je kennis uit de lessen op de Pabo.

Ben ik een dromer, of is dit de voorbode van wat komen gaat? Ik onderzoek beelden van studenten, beelden van mijn collega’s en beelden van het werkveld. 2D en 3D beelden. En ik onderschrijf voor een deel de mening van Jef Staes: We moeten de talenten en passies van onze schapen (h)erkennen. Ik geloof in betrokkenheid. En dat we met elkaar een revolutie kunnen ontketenen.

Terug naar de realiteit, naar mijn mailbox en volle agenda. Naar de vragen die dagelijks gesteld worden. Mijn hart weet het. Mijn hoofd is in de war. En mijn handelen is gericht op kracht, inspiratie en eigenaarschap.

Beste student: Jij wilt toch leerkracht worden? Nou!? Gas erop, aan de slag. Werk aan wat je nodig hebt, laat zien wat je in je mars hebt. En verbind theorie met praktijk.

Beste docent: Jij wilt lesgeven aan studenten? Nou!? Zie wat zij nodig hebben, stem af op hun niveau, en breng ze in ontwikkeling, zet ze in hun kracht. Volg Maria Montessori en leer hen het zelf te doen.

Beste teammanager: Jij wilt leidinggeven aan pabodocenten? Nou!? ...

©Wilma van Esch

Teammanager Pabo