Onterecht,
de groep is op twee na compleet. Ze zitten er klaar voor en ze hebben er zin in.
Mijn collega loopt de enquête door en beschouwt de resultaten van de
verschillende groepen. Ik ben aangenaam verrast. Wat een verschil met het begin
van dit studiejaar. Er wordt toegelicht, uitgewisseld, de getrokken conclusies
zijn positief: Er is volop verbetering zichtbaar op de gekozen items:
Doelgerichtheid docenten, aantrekkelijke lessen, tijdig en betekenisvolle
feedback, helderheid en transparantie in opdrachten. Ja, en er zijn nog
processen en relaties die om aandacht vragen, natuurlijk zijn er die.
Hoe
anders was de eerste bijeenkomst. De groep was goed vertegenwoordigd. Iedere
vertegenwoordiger had gesprekken gevoerd met de achterban en kwam met een
stapeltje klachten, wensen en behoeften naar de vergadering. De sfeer was
grimmig, ontevreden en het leek alsof zij met elkaar een podium zochten om een
vuist te maken tegen ons.
Eén van
mijn ernstige leerpunten is daar zonder oordeel naar te luisteren. Lukt me
moeilijk. Daarom startte ik met Aristoteles en het verschil om onderscheid
tussen wat veranderbaar en niet veranderbaar is. En de wijsheid het onderscheid
te maken tussen die twee. Dus waar we wél en niet op in zouden gaan. Frisdrankautomaat,
grotere aula, meer lokalen, afsluitbaar fietsenrek, meer parkeerplaatsen: Niet
haalbaar, maar wel uitlegbaar. En natuurlijk open voor nieuwe suggesties. Betrokkenheid
in de lessen, aanpassingen in rooster: bespreekbaar, graag zelfs.
Ik hield
mijn adem even in. Maar… het werkte. We maakten met elkaar het onderscheid.
Tussen veranderbaar en niet veranderbaar. Op grond van cijfers, getallen en
eerder gedaan onderzoek kon ik laten zien waarom sommige dingen gewoon niet
konden. En met die uitleg was het acceptabel. Studenten gaven in alle
redelijkheid aan wat zij graag anders zouden zien, aan beide kanten: docent én
studentgedrag.
We zijn
nog geen jaar verder. Docentenfeedback, vergaderingen, studiedagen: De spiegel
die we ons voor hebben gehouden was lang niet altijd fijn. Maar gaf en geeft
inzicht.
De
vergadering vandaag voelde als een cadeautje: Een groep die volgend jaar graag
door wil. Een enquête waarin verbetering op vele gebieden zichtbaar wordt. En
studenten die mee willen denken.
Ik weet
het, er is nog heel veel weg aan de winkel, maar tjonge, wat is
medezeggenschap en échte inspraak toch mooi
en van waarde.
Wilma van
Esch
Teamleider
FHKE pabo Veghel
Mei 2014
