Ik kijk een programma wat ik
nog nooit heb gezien ‘Hotter than my daughter’ met een geitende, grappen en
grollende Gordon die zich de tranen in zijn broek lacht om vrouwen die
aangemeld zijn door hun dochter. Zou het komen doordat ik net ziek ben geweest,
of dat ik tijd heb om na te denken. Ik word geraakt door dit tv-programma. Zie
vrouwen van 50, 60 jaar die zich uitdagend sexy en soms ook wel foeilelijk
kleden. Die zich willen laten zien, paal dansend in de kroeg staan, in een
minirok met rijglaarzen de kleinkinderen uit school ophalen met een blik van ‘niemand
maakt mij wat’.
Het is niet zomaar aandacht
willen, het blijkt altijd een reactie ergens op. Dat schemert door in de korte scènes
waarin Gordon zijn arm om hen heen slaat en hen ‘heerlijke wereldwijven’ noemt
of gewoon ‘lieverd’. Terloops, in een
paar regels sijpelt een verdrietig verleden door. Nu geen tranen meer, het is gewoon
een stoere keuze. De verhalen lijken op elkaar; “Ik laat me niet meer de les
lezen, ik kies voor mezelf. Ik heb lak aan de wereld, ik laat me zien. NU IK! ”.
Ik snap de dochters, de
moeders, de zussen, de mensen die zich schamen. De mensen die het graag minder
opvallend willen, die zouden willen dat moeder, oma of zus gewoon in de pas
loopt. Maar dat doet ze nou net niet. Gewoon omdat het leven teveel zeer heeft
gedaan, omdat ze een keuze heeft gemaakt, omdat ze gezien wil worden en dat
gewoon doet. Gordon doet hen even nette kleren aan, lippenstiftje, kapseltje.
De familie en vrienden applaudisseren ‘O, wat ben je mooi!’. Het programma is geslaagd. Voor mij is de
fascinatie begonnen. Hoe gaat het met hen na een paar weken? Durven deze
vrouwen nog lak aan de wereld te hebben? Zouden er gesprekken op gang komen? Begrijpend
of veroordelend? Zou ze anders in de wereld staan?
De TV gaat uit, ik kijk even
in de spiegel. De koorts maakte me op een andere manier even meer verhit, zeg hotter, maar ik geloof
niet dat mijn dochter me ooit zal aanmelden. Bepaald niet very hot, zeker niet
zo uitziekend in een joggingpak. Ik heb de behoefte niet, noch het lef. Lang
leve deze vrouwen met lef, de vrouwen die dansen op de bar, die tattoo’s laten zetten
gewoon omdat ze dat mooi vinden en waar van gehouden wordt omdat hun dochters,
zussen, moeders en vriendinnen snappen waarom ze doen wat ze doen: Zichzelf
laten zien omdat ze gezien mogen worden! Zelfs al zie je net wat teveel…
Herman van Veen 'Dat Tedere Gevoel' http://www.youtube.com/watch?v=je2ZaLQMBZA
©Wilma van Esch