Stel dat
je één eekhoorntje meeneemt naar de woestijn. Daar ga je het beestje
observeren. Dikke kans dat het beestje al snel depressief wordt. Niemand om mee
te spelen, geen boom om in te klimmen, geen nootjes te verstoppen. Alleen maar
zand, zand, zand. Hij zal tot weinig of niets komen.
En stel
dat je dan een eekhoorntjes-therapeut laat komen, die op hem in gaat praten.
Die zegt dat de ware kracht in hemzelf zit, dat hij uit iedere situatie het
beste moet halen en er het beste van moet maken. Gewoon de uitdaging zoeken in
het nu. Dat is natuurlijk klinkklare onzin. Er is namelijk niets met het
eekhoorntje aan de hand. Hij hoort niet in de woestijn, dat is alles. Zet hem
terug in het bos en hup, hij weet weer waar hij zo gelukkig van werd.
Een mooie
insteek om met collega’s en studenten waar nodig het vraaggesprek aan gegaan:
Hoe is
het met jou? Is dit jouw plek? Word je hier gelukkig, ben je als een vis in het
water of eh.. als een eekhoorn in het bos.
Want soms
is er niets mis met je, maar zit je gewoon niet op de juiste plek…
En soms
zit je wel op de juiste plek, maar lukt het je niet meer om te spelen.
Een bos
of een woestijn, zo belangrijk is de context bij het stellen van een diagnose,
een wereld van verschil.
Deze
metafoor heb ik (helaas) niet zelf bedacht, ik wil de bedenker ervan van harte
bedanken. Helaas weet ik niet meer waar ik dit verhaal gelezen heb (wie weet
één van de lezers), maar ik wil het graag met je delen.
Wilma
van Esch