dinsdag 25 juli 2017

Moeder aap heeft hoofdpijn

'Kijk jongens', zegt een vrouw naast me. Ze staat met een man en twee kinderen te kijken naar de gorilla's in de dierentuin. 'Daar ligt moeder aap, ze heeft hoofdpijn. Ze had zich verstopt om even bij te komen, maar niemand laat haar met rust. Zie je die jonkies? Ze kan nooit eens even alleen zijn…Nooit…' Man en kids zeggen niet veel, ze kijken ook naar de apen.

Voorzichtig kijk ik opzij om te zien hoe haar gezicht eruit ziet terwijl ze dit zegt. Ik moet een lachkriebel onderdrukken. Ik zag diezelfde moedergorilla liggen, met een hand op haar voorhoofd. Lekker relaxed. En een jong wat kromgebogen staand uit haar borst drinkt. Hoofdpijn, verstoppen, jonkies die storen, eh… nee.

Waarneming is een boeiende projectie is van je eigen innerlijk. Je ziet wat je kunt zien, wat je wilt zien. Wanneer je op die manier gaat luisteren naar wat mensen zeggen, kun je veel ontdekken. Over henzelf, over hun gemoedstoestand, over hun behoeften. Hartstikke interessant. En het hoeft niet waar te zijn, want natuurlijk is het ook weer jouw manier van kijken die bepaalt hoe dat weer bij je binnenkomt. Misschien was dit wel een hele grappige moeder, die even lollig wilde zijn met een stoïcijns gezicht. Ik ken haar niet, ik ken haar gezin niet.

En wie heeft er gelijk over moeder aap? De moeder naast me of ik? Of zou er nog iets heel anders aan de hand zijn?  Toetsen bij moeder aap zou ons antwoord kunnen geven. Maar eigenlijk boeit dat nu niet. Je bewust worden van projecties, bij jezelf, bij de ander. Luisteren naar de woorden achter de woorden. Dat boeit me, mateloos! Dank je wel vrouw in de dierentuin, voor een mooi  mijmermoment.


©Wilma van Esch (foto - stockfoto internet)

dinsdag 11 juli 2017

Het is maar hoe je 't ziet! (Uit onderzoek blijkt...)

"Een professor demonstreert voor een volle zaal de werking van alcohol. Hij heeft twee glazen. Eén gevuld met water, één met alcohol. In zijn handen twee spartelende wormen die hij in de glazen gooit. De worm in het water kronkelt en zwemt. De worm in de alcohol lost op voor de ogen van het publiek. 'Wat wil ik je hiermee laten zien?' vraagt de professor aan de zaal. 'Dat alcoholisten nooit last van wormpjes hebben!' roept iemand lachend terug".*

Vanochtend las ik in de Volkskrant over de heilzame werking van koffie. Koffiedrinkers zouden langer leven. Heerlijk, die samengevatte onderzoeken, weergegeven in behapbare quotes en krantenkoppen. Geen verdieping of achtergronden lezen. Gewoon benutten van wat je ziet voor dat wat je wilt zien en wat jou past en versterkt. Zodat je met een schoon geweten door kunt gaan met wat je doet. Of zelfs denkt te kunnen verantwoorden wat je doet.
Ben jij je bewust van jouw eigen 'wormenverhaal'? Van de kunst van jouw geweten om inzichten lekker naar je eigen hand te zetten en daar heerlijk ontspannen op door te leven? Ik schrik er soms echt van. Het gemak waarmee we 'feiten' plooien naar onze werkelijkheid en zelfs niet meer meenemen wat de onderzoeker werkelijk heeft ontdekt. Maar ook de perspectieven, kijkwijzen (en opdrachtgevers!) van onderzoekers in een groter geheel plaatsen en kijken wat drijfveren en mogelijke blinde vlekken zijn.
Ik schenk mezelf nog maar een koffie in en troost me met de gedachte dat wormpjes in mijn lijf weinig kans van overleven hebben 😉.

©Wilma van Esch

* Bron wormenverhaal: de stokoude bestseller 'Niet morgen maar nu' W. Dyer