Ik sprak een vader van een kind uit groep 2. We kenden elkaar niet, door toeval ontstond dit gesprek. De school van zijn zoon was trots, ze bleken ‘inspectieproof’ en deelden hun inzichten en kwaliteiten op een informatieavond met ouders. Een van de onderwerpen waar zij trots op waren, was de doorgaande lijn voor zorg van groep 1 tot en met 8. Tot verbijstering van de vader verscheen op de bijbehorende dia een afbeelding van zijn kind. Van achteren gefotografeerd, aan het werk met de leerkracht. ‘Kijk’, vertelde de leerkracht erbij ‘hier een voorbeeld van een kind waarbij we al vroeg zorg gesignaleerd hebben’. En daarop volgde een toelichting, zonder naamsvermelding natuurlijk. Maar de school is erg klein en de mensen kennen elkaar goed. De vader was te verbouwereerd om te reageren.
De volgende dag vroeg hij een gesprek aan met de directeur van de school, die hem vriendelijk te woord stond. ‘Je komt zeker naar aanleiding van de foto van jouw kind’ opende hij het gesprek, om te vervolgen: ‘Joh, trek het je niet aan, daar maak je je toch niet druk om!’ Toen de man probeerde aan te geven waarom hij het wel heel erg vond, kreeg hij te horen dat de directeur geen zin had in een dergelijk gesprek. Vader moest zich niet zo druk maken en daarmee was de kous af.
Empathisch vermogen is een van de belangrijkste begeleiderskwaliteiten van leerkrachten en directies. Het CEGO heeft in het afgelopen jaar volop onderzoek gedaan naar ‘Perspectief nemen’, naar het je kunnen verplaatsen. Wanneer je dat goed kunt, kun je echt verschil maken voor kinderen maar ook voor ouders.
(C) Wilma van Esch
Wilma van Esch (1966) is projectleider van het expertisecentrum E.G.O. Nederland, eindredacteur van het tijdschrift Egoscoop en voorzitter van het docentennetwerk Jonge Kind. Zij verzorgt lezingen, tweedaagses, studiereizen, trainingen en workshops voor leerkrachten, schoolleiders en docenten HBO.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten