Van jou, voor jou

Charlotte vertelde me over de tijd dat zij leerkracht was in groep 4. Bij aanvang van het schooljaar ontving zij een hele stapel velletjes ‘beloningsstickers’. Op de eerste schooldag stelde zij haar kinderen de vraag ‘Wie van jullie houdt er van stickertjes?’  Alle kinderen die wilden, kregen een pakketje stickers. Charlotte legde uit: ‘Zo, dan hebben we dat stukje gehad, dan hoeven we het daar niet meer over te hebben dit jaar. Jullie bepalen zelf of en wanneer je een stickertje verdient, daar ga ik niet over.’

Zo’n zelfde waardering kregen mijn medestudenten en ik 25 jaar geleden op de opleiding. De docent Pedagogiek gaf ons tijdens de eerste les allemaal een voldoende en zei; ‘Nu hoef je niet meer voor mij te werken, alleen nog maar voor jezelf!’ Slechts een klein deel van mijn medestudenten besloot hierdoor nauwelijks meer iets te doen. De waardering van deze docent was anders voelbaar. Onze verslagen en essays werden grondig door hem gelezen. In iedere ontmoeting merkte je dat hij oprecht geïnteresseerd was en samen met jou de werkelijkheid wilde verkennen. In en buiten die lessen wilde ik groeien, voelde ik ruimte.

Dat is wat ik nu ook wil nastreven. Erbij zijn, volop interactie met elkaar, maar wel mensen zelf naar hun ontwikkeling en groei laten kijken. Het is een boeiend proces: de neiging om te beoordelen en in te vullen is groot. Een antwoord op een vraag is veel te snel gegeven.

Soms kun je me betrappen op hardop praten in mezelf. Maak je niet ongerust, dan oefen ik gewoon: Van jou, voor jou...met heel veel plezier.

© Wilma van Esch