Een andere
dag ging onverwacht het alarm af, voor een brandoefening. We waren geïnstrueerd
en moesten via het grote raam met de hele klas naar de verzamelplek. De klas
werkte lekker mee, klom snel door de raamopening. Behalve Floor. Volledige paniek,
tranen stroomden over haar gezicht, haar armen geklemd om de vissenkom. Ze
schreeuwde tegen mij dat de vis mee moest.
En dan die
keer dat Rommelpiet op bezoek was geweest. De hele klas stond op zijn kop, een
grote bende. Terwijl alle kinderen sjorden aan stoelen en tafels en met dikke
pret probeerden de klas terug in haar normale vorm te krijgen, stond Floor
verstijfd van schrik met grote traanogen midden in het tumult.
En toch,
Floor maakte het goed in groep 3. Ze zong, tekende, kleurde, las en had het
prima naar haar zin. Behalve bij onverwachte dingen, bij invaljuffen, bij
feestdagen. Dan was ze volledig onthand en had ons heel hard nodig.
Vandaag sprak Shirley Steinberg (Kritisch
Pedagoge) over de twee kanten van educatie en opvoeding: De onvermijdelijke ‘struggle
of life’; een menselijk leven gaat nou
eenmaal niet geruisloos. En ‘radical love’, of zoals vertaald werd: Robuuste
liefde. Mijn gedachten dwaalden af naar Floor, die volop ‘struggles’ tegenkwam
in onze schoolcontexten. Soms zelfs door
ons veroorzaakt. Hopelijk voelde ze ook altijd onze robuuste liefde en
nabijheid. Want die was er ook, iedere dag…
© Wilma van
Esch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten