"Een professor
demonstreert voor een volle zaal de werking van alcohol. Hij heeft twee glazen.
Eén gevuld met water, één met alcohol. In zijn handen twee spartelende wormen die
hij in de glazen gooit. De worm in het water kronkelt en zwemt. De worm in de
alcohol lost op voor de ogen van het publiek. 'Wat wil ik je hiermee laten
zien?' vraagt de professor aan de zaal. 'Dat alcoholisten nooit last van
wormpjes hebben!' roept iemand lachend terug".*
Vanochtend las ik in de Volkskrant over de heilzame werking
van koffie. Koffiedrinkers zouden langer leven. Heerlijk, die samengevatte
onderzoeken, weergegeven in behapbare quotes en krantenkoppen. Geen verdieping
of achtergronden lezen. Gewoon benutten van wat je ziet voor dat wat je wilt
zien en wat jou past en versterkt. Zodat je met een schoon geweten door kunt gaan
met wat je doet. Of zelfs denkt te kunnen verantwoorden wat je doet.
Ben jij je bewust van jouw eigen 'wormenverhaal'? Van de
kunst van jouw geweten om inzichten lekker naar je eigen hand te zetten en daar
heerlijk ontspannen op door te leven? Ik schrik er soms echt van. Het gemak
waarmee we 'feiten' plooien naar onze werkelijkheid en zelfs niet meer meenemen
wat de onderzoeker werkelijk heeft ontdekt. Maar ook de perspectieven, kijkwijzen
(en opdrachtgevers!) van onderzoekers in een groter geheel plaatsen en kijken
wat drijfveren en mogelijke blinde vlekken zijn.
Ik schenk mezelf nog maar een koffie in en troost me met de
gedachte dat wormpjes in mijn lijf weinig kans van overleven hebben 😉.
©Wilma van Esch
* Bron wormenverhaal: de stokoude bestseller 'Niet morgen
maar nu' W. Dyer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten