Toen ik 8 jaar was, besloten mijn ouders dat het mooi genoeg was geweest. Tot dan zat ik op een enorm traditionele, autoritaire school. Ik haalde zeer hoge cijfers. Mijn rapporten schitterden in de handen van opa’s en oma’s. Maar er werd veel gevochten op het plein, de sfeer was niet zo plezierig en het was er streng, heel streng.
Op de nieuwbouwschool ging het er heel anders aan toe. Een joviale, aardige, in mij geïnteresseerde leerkracht ontving me de eerste schooldag en gaf me direct het gevoel dat ik er mocht zijn. Ik werkte nog harder dan ik altijd al deed. Tot ik mijn eerste rapport kreeg. Daarop blonken zevens. Ik snapte er niets van en vroeg de leerkracht hoe dat toch kon: Veel harder en beter werken en lagere cijfers halen...
De leerkracht verklaarde dat ze op mijn oude school gewoon hogere cijfers toekenden aan hetzelfde werk, dat mijn werk vast niet verslechterd was, maar dat hier anders werd gekeken.
Als achtjarige mocht ik al kennismaken met de betrekkelijkheid van cijfers en de subjectieve blik van leerkrachten. Het is nooit meer overgegaan...
(c) Wilma van Esch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten