We staan met zijn 3-en in een kleine lift. Ik neem erg veel ruimte in met mijn laptop en volgepropte schoudertas. De andere twee mensen staan in mijn aura, er is niet echt een andere keuze. Op een bordje staat max. 9 personen. Ik zie direct een kleine, magere Aziaat deze lift ontwerpen en verfijnen met technische gegevens. Alhoewel... het is een Nederlandse tekst, dus wellicht een magere, kleine Nederlander. Of een Aziaat met een woordenboek. In ieder geval een grove denkfout: 9 mensen! Ik grinnik even, mijn medereizigers kijken op en ik glimlach vriendelijk. Gelukkig schuiven de deuren open, frisse lucht!
Snel naar huis, we moeten omkleden voor een feest. Uit de badkamer komt mijn 13 jarige met een kapot nagelknippertje in zijn handen. ‘Moet je zien, hoe geniaal!’ Hij knijpt in het restantje: ‘Kijk, zo maak je een nagelknipper, maar je kunt erg weinig kracht zetten. Dus dan bedenk je, hier zou een hefboom kunnen versterken, toch? Maar... hoe krijg ik een hefboom op een knippertje?’ Hij demonstreert het. ‘Maar dan bedenk je; dat is niet handig om mee te nemen, dus hoe kan ik de hefboom omdraaien’. Hij demonstreert het en zet het knippertje weer in elkaar. ‘Kijk, dit mechanisme, geniaal toch?’ en snelt zich naar de badkamer want we moeten weg.
(C) Wilma van Esch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten