zondag 25 maart 2012

Soms is het niet wat je denkt...

In de Keniaanse klas zat een leerkracht zwijgend achter zijn bureau, zijn lange gestrekte benen kruisten elkaar bij de enkels, ver voorbij zijn tafel.
De werksfeer was gemoedelijk, kinderen schreven, kinderen overlegden zacht. Kinderen wandelden rustig met hun schrift naar voren. Wachtten op hun beurt. Overhandigden het aan de leerkracht die stilzwijgend grote rode halen door het werk haalde. Een stevige rode streep door iedere som die aan het papier was toevertrouwd. Kinderen keken in hun schrift, liepen terug naar hun plek en gingen verder met hun werk. 

Ik wist niet wat ik zag! Alles fout: dikke rode strepen. Geen uitleg, geen feedback. Hoe moesten kinderen hier iets van leren?!  En hoe was het mogelijk dat ze zo schijnbaar zonder emotie hun volledig foute werk weer aanvaardden?

We waren slechts op rondleiding door deze school, de rij kinderen die nog stond te wachten maakte dat ik niets durfde vragen aan de leerkracht.

’s Avonds, in het hotel, sprak ik met een medereiziger over deze ervaring. Behoorlijk verontwaardigd, omdat ik niet begreep hoe zowel leerkracht als kinderen hier zo rustig onder konden blijven. Met een glimlach keek de collega me aan: ‘Weet je dat een rode streep hier betekent dat je het goed hebt, en een krul zoals wij die kennen betekent dat het fout is’.

Precies omgekeerd dus. Het schaamrood op mijn kaken was even net zo rood als de liefdevolle haal van de rode pen van de leerkracht...



©Wilma van Esch  Teachers4Teachers Kenia Maart 2012

Geen opmerkingen:

Een reactie posten