Samen maken we keuzes: Gaan studenten door of stoppen ze. Soms bepaalt de kennistest het oordeel, soms wij, op andere gronden. Oordelen, toekomst beïnvloeden. Dat is wat we doen.
Ik zou nooit rechter willen zijn. Ik heb respect
voor politieagenten en mensen op de eerste hulp. Zij oordelen in een split
second. Doen waarvan zij denken ‘dit is nu nodig’. Da’s het grote verschil met deze beoordelingsmomenten: Het is geen split second. Het is een proces. Waarbij
we samen optrekken. Wie zegt dat ik het goed zie, dat ik in moet grijpen of bij
moet sturen? Wat vind jij zelf en hoe wil je je werk en leven inrichten? Stel
het was andersom en jij zat op mijn stoel. Hoe zou jij oordelen over jouw
gedrag en handelen? Of over mij? Nu zit
ik aan deze kant…
Eigenaarschap en verantwoordelijkheid, idealisme en mooie plannen. Het beste voor hebben
met wie we werken. Ik zou willen dat iedereen het zo goed mogelijk zou willen
doen, niet alleen voor zichzelf, maar vooral voor elkaar en de ander. Veel liever zou ik geen oordeel uitspreken, maar
willen dat jij jezelf een spiegel voorhoudt. En kijkt naar de mensen om je
heen. Ben je goed afgestemd? Voeg je iets toe? Ik zou willen dat je zelf conclusies
trekt en het vervolg bepaalt. Ik wil je helpen,
met een spiegel, met mijn beschouwingen en observaties. Maar ik zou willen dat
het oordeel van jou is. In alle oprechtheid.
Het is al laat. Tijd om af te sluiten. Laatste hand
aan de beoordelingsverslagen. Ik wil het zo goed mogelijk doen, want ik schrijf iets,
over jou. Zwart op wit, vanuit mijn rol. Mijn worsteling: Oordelen over jou...
Wilma van Esch
Teamleider Pabo
Teamleider Pabo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten