Kwart voor 4 ’s nachts. De nacht is zwoel, over de straten fietst een
enkele uitgaander richting huis. Als we
de volumeknop van de radio open zouden gooien, zou 538 een party-sfeertje de
auto in knallen. Gelukkig blijft het achtergrondmuziek. We zijn op weg naar de
luchthaven. Haar opgewonden nieuwsgierigheid zindert door de auto. Kennelijk
zijn er nog volop mensen wakker, er
wordt geappt. Ze praat honderduit. Alsof we dit uurtje in de auto alvast een
voorsprong gaan nemen op elkaar twee maanden niet zien.
Ik heb niks hoeven doen, de koffer ligt gepakt en
wel in de auto. Ingecheckt en tickets geprint. Paspoort in de handtas. Zelfstandig,
negentien, de wereld lacht haar toe. En zij blijft het gretige rupsje
nooitgenoeg wat het leven in de volledige breedte wil leven. Altijd. Diep
sociaal bewogen én feestbeest. Voor mij twee uitersten, voor haar logische
verlengden.
Ik hoor verhalen over hoe zij straks zullen wonen
en slapen, een grote groep in een slecht verzorgd appartement. Zeven dagen
werken, idiote spelregels. Het beeld van de woonsituatie van Polen in de
champignonwereld schiet door me heen. Tja, hoeveel keuze heb je. De macht van
de ondernemers. En het voor weinig willen wonen met elkaar. Ik hoop dat de
groep zich met elkaar bewust is van hun gezamenlijke kracht. En zich niet te
slecht laat neerzetten. Schone toiletten en werkende douches, da’s toch wel het
minste, voor dat bedrag. ‘En anders ga ik me ermee bemoeien’, zeg ik. Felle
blik opzij: ‘Dat doe je niet! Als het nodig is, regel ik het zelf!’.
Loslaten… Ik weet dat ze het kan...
6 uur ’s ochtends. Op weg naar huis. De ochtend is fris, ik ontwaar zelfs
al een enkele hardloper. Radio 538 staat nog aan. Niet mijn zender, er is nog
steeds feest. Ik draai de volumeknop open en laat de bas door de auto denderen.
Radio 1 kan even wachten. In gedachten
zie ik haar meespringen en genieten. ‘Blijf
je mooie prachtige zelf en doe niets wat je niet wilt!’ Da’s de mama-boodschap
die ik mijn rupsje nooitgenoeg mee heb gegeven. Omdat ik iets mama-achtigs mee
wilde geven. En de rest heb ik ingeslikt.
Terwijl
ik nog even terug in bed kruip, stijgt haar vliegtuig op. Haar avontuur is begonnen.
Dag
lieverd, geniet!!!
Wilma
Geen opmerkingen:
Een reactie posten