Solliciteren op je eigen leven

Ken je de Pina Coladasong van Rupert Holmes nog? (https://www.youtube.com/watch?v=cXQKqhoc_vc). Ik hoorde hem van de week op de radio en luisterde voor het eerst écht naar de tekst. Een liedje over een man die een beetje uitgekeken is op zijn vrouw. Een man die hun liefdesleven ‘een te vaak gedraaid lievelingsliedje’ noemt.  Hij verdiept zich in contactadvertenties terwijl zij naast hem ligt te slapen. En wordt geraakt door een romantische, gepassioneerde brief. Hij schrijft terug. En als ze elkaar dan eindelijk in het echt ontmoeten zit ‘ie tegenover zijn eigen vrouw, die kennelijk naar dezelfde dingen verlangt. Grappig liedje. ‘Write to me and escape’ En ze leefden nog lang en gelukkig...

Zou het? Of zou zo’n ontmoeting uitmonden in een trubbelig gesprek vol verwijten en wederzijds wantrouwen. Ik schat in dat het gemiddelde echtpaar toch wel een pittig gesprek gaat voeren, als ze elkaar zo ontmoeten. ‘Wat doe jij op secondlove, heb je dit vaker gedaan?’

Wellicht is de dieper liggende kern van dit liedje het durven uitspreken en kijken naar je diepste verlangens. Opnieuw dromen. Kwetsbaar zijn en gaan doen wat je écht graag wilt doen. Fris, opnieuw, verkennend, gretig.

Weet jij nog waar jij ooit van droomde, hoe het begon? Waarom koos je dit huis, waarom wilde je deze baan, deze partner, deze activiteiten die je onderneemt, deze vrienden? Waar beleefde je lol en plezier aan? Waar begon de passie? Kun je er met frisse ogen opnieuw naar kijken? Dat waar je zo blij van werd terughalen? Wat heb je nodig om weer verliefd te worden op je eigen leven?

 Yes I like pina coladas and getting caught in the rain”.  

Ken je dat frisse gevoel na een heftige onweersbui op een broeierige zomerdag. Hoe het dan buiten ruikt, voelt. Deuren en ramen open, koele frisheid door je huis. Dát!

Alles is hetzelfde en alles is verfrist.

Heel eerlijk, ik vind het maar een flauw liedje. Maar toch… dank voor je inspiratie, Rupert!

©Wilma