Je kunt
tellen hoeveel pitjes er in een appel zitten, maar niet hoeveel appels er uit
één pitje voortkomen. ~ W. Dyer
|
Vanaf 1990
heb ik het concept EGO onderzocht, omarmd, in twijfel getrokken en doorleefd.
Als leerkracht, IBer, trainer, coach, reisleider, moeder, collega,
projectleider van het expertiscentrum EGO Nederland, eindredacteur van het blad
Egoscoop, student Ecologische Pedagogiek, locatieleider van FHKE pabo Veghel en
nu als kersvers directeur Pedagogiek van de KoreinGroep. ErvaringsGerichtheid is
in mijn optiek een levenswijze. Een manier van kijken naar de ander en de
wereld om je heen. Je hoeft niet uit te leggen dat je ervaringsgericht werkt,
het is zichtbaar en voelbaar in je handelen. Ik ontmoet het in de zorg, in
bejaardenhuizen, bij sportclubs etcetera.
Toen ik
vier jaar geleden Pabo Veghel overnam en sturing mocht geven aan een complex
(soms ondoorgrondelijk) fusie- en kantelproces met sterke beïnvloeding door de
maatschappelijke en politieke opinie, vond ik opnieuw houvast in het concept. Het
opleiden van geëmancipeerde studenten die de toekomstige wereld onderzoekend en
zelfbewust betreden, dat was ons hoogste doel. We onderzochten de rijke,
uitdagende leeromgeving, gingen in dialoog en co-creatie met collega’s en
studenten rond ontwikkeling curricula en er kwam ruimte voor initiatief. We
gaven elkaar feedback op onze wijze van werken, beoordelen en lesgeven.
Welbevinden en betrokkenheid waren onze richtlijnen om te zien of we goed
zaten. Ik vertaalde het procesgericht kindvolgsysteem naar een
docentvolgsysteem en bracht welbevinden, betrokkenheid en competenties van mijn
medewerkers in beeld. Ondernemingszin, projectwerk, verbondenheid, sociaal
emotionele ontwikkeling: alle uitgewerkte thema’s voedden ons op verschillende
lagen: Mij in mijn leiderschap, docenten in hun aanpak en ontwikkeling en
studenten in hun eigen leerproces en de vertaalslag naar de stagescholen.
Ik merkte
dat ik vanuit het concept altijd in staat was mijn handelen te legitimeren en
onze koers te blijven duiden.
Bij het
afscheid kreeg ik van onze studenten een prachtig kunstwerk voor op mijn nieuwe
werkplek: Een vogel geplakt van individuele veertjes vol teksten, één per
student. Met de tekst ‘Een pond veren vliegt niet als er geen vogel in zit’
(Bert Schierbeek). Prachtig! Maar het had niet zonder hen gekund, zij
gaven me vleugels. Net zoals de samenwerking met mijn collega’s en de scholen
uit ons partnerschap. Dát is ErvaringsGericht werken: Altijd samen, wederkerig,
onderzoekend en inspirerend.
Sinds
januari 2016 sta ik voor een nieuwe uitdaging, als directeur Pedagogiek bij de
Korein Groep. In die rol adviseer ik de Raad van Bestuur, geef leiding aan het
team Pedagogiek en ben verantwoordelijk voor de pedagogische
beleidsontwikkeling van de organisaties die deel uitmaken van de Korein Groep
(zo’n 220 kinderpleinen en kinderopvanglocaties). Ik ben blij in een
organisatie te mogen werken die een stap zet in de ontwikkeling van een
kinderopvangorganisatie naar een pedagogisch centrum. Een centrum dat
opvoeders, professionals en organisaties in kinderopvang, onderwijs en zorg op
tal van manieren ondersteunt in hun belangrijke taken in ontwikkeling van jonge
kinderen. Een centrum wat samen met OMJS en het CEGO LOOQIN KO (door)ontwikkelt
en wil implementeren. Ik heb een rugzak vol ervaring, een schat aan
dierbare herinneringen en een fantastische nieuwe weg te gaan. Samen met oude
bekenden en nieuwe vrienden. EGO verbindt, verrijkt en inspireert. Al heel
lang. Mij in ieder geval wel!
©Wilma van Esch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten