Eerlijk in alle opzichten ~ vaderdag

Ieder gezin heeft zo zijn mantra wat met de paplepel wordt ingegoten. Waarvan je lang aanneemt dat de wereld werkelijk zo draait en iedereen zo denkt en leeft. Bij ons was het ‘Eerlijk in alle opzichten’.  Het leven leert je dat een dergelijk mantra een prachtig streven is, maar in sommige situaties toch niet zo gewenst. En dat eerlijk soms wel heel ingewikkeld is, omdat je anderen kunt kwetsen.

 

Vanochtend viel mijn oog op deze foto.  Vaderdag nadert. Ik heb de overzichtslijsten alweer gezien, waarop bijgehouden wordt of ieder kind zijn vaderdagkadootje klaar heeft.

 

Waarom? Voor wie is deze geste? Dit manneke kan z’n cadeautje nog niet eens zelf geven. Wat is dit toch?

 

Ik heb oprecht iets tegen deze onoprechtheid. Tegen kinderen meenemen in een toneelstukje.  Vrees dat het erfelijk is. In 2007 schreef mijn oud-collega Marcel van Herpen deze column over mijn zoon, onder pseudoniemnaam Robert (bewust gekozen oneerlijkheid ;-)) . Prachtige oprechtheid, al heeft hij wel zijn kleurplaat moeten afmaken…http://www.marcelvanherpen.nl/download/columns/Moederdag%20kleuren%20of%20strafwerk.pdf

 

Het is niet alleen het vader- of moederdagkunstje. Het is de bos bloemen op de trouwdag door een echtgeno(o)t(e) die in het dagelijks leven schittert door ontrouw of afwezigheid. Het is de commercie op Valentijnsdag.  Mooi wanneer je daar écht in mag en kan zijn. Geven wanneer je wilt geven, dankbaarheid tonen wanneer je echt dankbaar bent.

 

Houd ik niet van kindertekeningen en lieve gestes?  Van bossen bloemen en verwenetentjes? Jawel! Maar boven alles in oprechtheid. Kinderen mogen van mij iedere dag tekenen en schilderen voor hun ouders, omdat ze dat heel graag willen. Kinderen mogen van mij kiezen niet mee doen aan vader- en moederdag. En hoeven zich daarvoor niet te verontschuldigen. Toen ik lang geleden zelf voor de klas stond, kregen kinderen de keuze: Volop materialen, volop ideeën, volop uitnodiging, maar alleen als je écht wilt.  Er volgden discussies met collega’s die er anders over dachten en teleurgestelde ouders die geen presentje kregen.  Maar er waren  kinderen die eerlijke argumenten hadden, of boeiende alternatieve ideeën. En ouders die dat verstonden. Je kent immers je kind…

 

Eerlijk in alle opzichten.  Of is dit diepgaand respect voor de oprechtheid en keuzes van de ander?  Voetjes in de verf en stempelen op papier kan een heerlijke sensitieve ervaring voor dreumessen zijn. Het plezier zit in die beleving. Niet op zondagochtend ingelijst bij de croissantjes en jus d’orange, maar gewoon:  Doen! Vaak! Samen met je kind genieten! Daar kan geen vaderdagcadeautje tegenop…

 

 

©Wilma van Esch