woensdag 3 mei 2017

Over kroketten, ecoducten en een bommanual

We zijn op werkbezoek. Op de universiteiten van Hebron en Birzeit. Een boeiend Erasmusproject waarbij innovatieve minoren en leerarrangementen ontwikkeld gaan worden, in een samenwerkingsvorm met verschillende landen. Ik reis mee, omdat ik tijd heb en nieuwsgierig ben. Als toeschouwer, inhoudelijk geïnteresseerd 'toerist'. Een rol die nieuw voor me is.  Voorafgaand probeer ik me in te lezen, documentaires te bekijken. Wijs te worden uit de westerse berichtgevingen over Israël en Palestina. En ik realiseer me hoe ongelooflijk complex de situatie is. En dus hoe fijn het is, om gewoon de diepte in te mogen gaan, mensen te mogen ontmoeten op hun werk- en privéterrein. Want we gaan ook bij mensen thuis eten, Palestijnse collega's.

Stefan verzorgt een college voor een groep studenten, op de universiteit van Birzeit. De sfeer is heerlijk open, er staat een docent voor de groep waarbij je direct ervaart hoe ontspannen en goed afgestemd onderwijs kan zijn. Dus daarbij aansluiten is plezierig. Stefan is gevraagd diverse ICT tools te introduceren. En hoe kan dat beter dan door het zelf te ervaren. In de avond voorafgaand aan het college hebben we in het hotel een Socrative zitten fabriceren, met daarin een aantal typisch Nederlandse items. Zodat het mes aan twee kanten snijdt: Zij leren ons en ons land een beetje kennen en ze ontdekken hoe de tool werkt. Tja, wat voor een feitelijkheden stop je daarin?

We verzinnen een vraag over een ecoduct, over een kroket, over wooden shoes. Heerlijk wat dit teweeg brengt. De studenten hebben geen idee waar Nederland ligt. Da's al heerlijk ontnuchterend voor ons. Een kroket lijkt op falafel, maar smaakt het ook zo? En een Ecoduct, noooooit van gehoord. Ik zit achter in de klas, dus kan op de schermen kijken. En zie studenten googlen. Kroketten verschijnen, vette frietjes. Ecoducten en verbaasde gezichten: Waarvoor dienen die in Allahsnaam? Om dieren over te laten steken?? Huh??


Stefan schakelt in een rap tempo door. We beleven meerdere tools en gaan dan over tot Gamification. Voorafgaand heeft hij in hun digitale leeromgeving een bom-manual geplaatst. Ik zie het manual op alle schermen verschijnen. Het is natuurlijk een spel. Samen de bom ontmantelen voor 'ie ontploft. Erg grappig. Maar hier ziet het er ineens heel vreemd uit. Die dikke zwarte bom en een ontmantel manuel. Omdat we in dit complexe land vol spanningen zijn. Omdat ik nog nooit zoveel zwaarbewapende mensen heb  gezien dan in de afgelopen dagen. Ik open het manual en speel mee. En delete hem daarna weer. Gewoon omdat mijn fantasie op hol slaat en ik doorsla in mogelijke scenario's.
Anderhalf uur zijn voorbijgevlogen. Wat is het toch heerlijk om samen met studenten te onderzoeken en ontdekken, ook aan de andere kant van de wereld!


©Wilma van Esch

Geen opmerkingen:

Een reactie posten