Madelief is
zes en zit in groep 3. Het leven is een feest. Ze houdt van buiten spelen,
dansen, zich mooi maken. Maar ook van uren met de poppen spelen en van lekker
lang bladeren in boeken. En ze houdt van tekenen en knutselen. O, en van
koekjes bakken en kleien.
School was de
afgelopen jaren ook erg fijn, maar er beginnen kleine haarscheurtjes in dat
fijne te ontstaan. Het is maandagmiddag. Gewoon een maandagmiddag na school. Madelief stampt
driftig door de huiskamer. Ze is net thuis, tot spel komen lukt niet. 'Ik vind
lezen STOM!', roept ze naar haar moeder in de keuken. Moeder kijkt verbaasd om de
hoek: 'Lezen stom? Jij houdt altijd zoveel van boekjes lezen!'
Met een
vuurrood hoofd en tranen in haar ogen schreeuwt Madelief haar verhaal eruit.
Over hoe ze allemaal in hetzelfde boekje moeten lezen, hardop. En dat ze dan om
beurten wat moeten voorlezen. Dat ze geen fouten wil maken, maar dat juist wel
gaat doen. En dat ze niet goed is in lezen. Niet zo goed als andere kinderen.
Dat ze rijtjes lezen met de stopwatch met de juf helemaal vervelend vindt. Want
ze kan niet genoeg woordjes lezen in de tijd die ze krijgt… Ze moet veel oefenen
met tempo-lezen, maar ze wil helemaal niet lezen. 'Ik vind lezen STOM!'
Moeder slikt.
Ze denkt aan de heerlijke uren met Madelief met boekjes op de bank, aan het
samen struinen door de bibliotheek, het grappige fantaseren tijdens het
voorlezen 's avonds in bed. Haar dochter is dol op boeken, kan tijd vergetend
door boeken bladeren. Ze voelt tegelijkertijd irritatie opkomen richting school
en hun aanpak: Hoezo hardop om beurten lezen,
hoezo met een stopwatch tempo lezen? Waar zit het genieten van boeken,
van verhalen, van verbeelden? Ze zucht terwijl ze met koffie en limonade
richting de keukentafel loopt. Is dit groot worden? Is dit leren dat je niet
overal goed in kunt zijn, maar dat dat 'helemaal niet erg' is? Is dit het begin
van een hekel krijgen aan lezen?
Madeliefs boze
bui lijkt over. Haar kleurpotloden krassen krachtig over het witte papier. Moeder
neemt peinzend een slok van haar koffie.
'Hier schat… je ranja'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten