Ik zie, ik zie... Een foto van een museum en een spervuur van vragen.

Zomaar een foto op internet, ik heb geen idee van wie, door wie gemaakt en wat de context is.

Wat zie je hier? Is hier sprake van opvoeding? Van onderwijs? Kunsteducatie wellicht?

Kun je in de huid van deze kinderen kruipen en denken, voelen, ervaren wat zij mogelijk denken, voelen, ervaren? Welke vragen ze mogelijk hebben?

Lukt het je vanuit zoveel mogelijk perspectieven kijken?

Hoe is het wanneer je door de bril van grootouders kijkt, die op een onverwachte studiedag van school inspringen als oppas voor de kleinkinderen en hen meenemen naar een museum waar zij graag en vaak komen?

Stel dat het een chique vernissage is, waar ook wat kinderen mee zijn gekomen, maar de wijn en wijze praat vinden vooral plaats in een andere zaal, bij de catering? Kijk je dan anders naar de foto?

Stel je bent leerkracht of hulpouder en je loopt met een kijkwijzer met gerichte vragen per schilderij door dit museum, wat dan? Heb je de neiging om in te grijpen, mee te kijken? Te luisteren? Vragen te stellen? Of wil je hier juist van afblijven? Moet je hier iets?

Wat zouden bedoelingen kunnen zijn geweest van de mensen die de kinderen meenamen naar dit museum?

Kun je zoveel mogelijk redenen verzinnen om met kinderen in een museum te zijn? En te bedenken wat het lange en korte termijn effect is van dit museumbezoek?

En als je kijkt door de bril van de kerndoelen? Competentieontwikkeling? Basisbehoeften? Kun je dat effect voeden? Wil je dat effect voeden?

Kun je verzinnen hoeveel interacties en interventies er mogelijk zijn? Welke scenario's zie je?

Maakt het voor jou uit of kinderen 4, 8, 10 of 15 zijn in deze situatie? 

Hoe zit het met jouw eigen biografie? Kom je graag in musea? Welke ervaringen heb je als kind met museumbezoek? Schilder je zelf graag? Ga je vaker naar tentoonstellingen? Wat wil je met kinderen en musea? En hoeveel zegt jouw biografie van alle dingen die je hierboven bedacht?

Maakt het voor pabo-studenten uit als een gesprek over een foto als deze gebeurt in het bijzijn van een docent Beeldend? Of een docent Onderwijskunde? Pedagogiek? Taal? Wiskunde? Biologie? Geschiedenis? Of deze verkenning spontaan ontstaat of dat deze foto ieder jaar opnieuw startpunt is van een nieuw leerarrangement, maakt dat uit?

En hoe ervaar je dit spervuur van vragen? Doet het afbreuk aan de foto, of zet het je aan het denken?