Kiezen of gekozen worden

Een tijd geleden sprak ik met een therapeute die zo’n 35 jaar in het onderwijs had gewerkt. Aan het einde van haar onderwijscarrière werd ze zich steeds bewuster van kinderen die het moeilijk hadden. De behoefte om daar in alle rust iets voor te betekenen werd groter. En dus ging ze studeren, een sfeervolle praktijkruimte inrichten en natuurlijk rondvertellen dat ze therapeute zou worden.

Tijdens dit proces sprak ze met een andere therapeute die haar vertelde dat zij de indruk had dat haar praktijk geen kinderen maar vrouwen zou aantrekken. Omdat ze zoveel levenservaring had, omdat ze zich zo goed kon inleven in vrouwenlevens, maar ook omdat ze zelf nooit kinderen had gekregen. De therapeute wuifde dit idee weg, vond het flauwekul en richtte zich vol op een warme plek voor kinderen. De praktijk groeide en groeide. Steeds meer vrouwen vonden hun weg, maar geen kinderen. Toen ik haar sprak, waren haar beschikbare uren continue gevuld, ze had een bloeiende praktijk.

Prachtig om te zien hoe levens zich ontvouwen, hoe je zelf volop plannen kunt maken, maar hoe het uiteindelijk toch altijd weer gaat zoals het gaat. Verzet je je dan, of ga je mee met de stroom?

(c) Wilma van Esch