Is het werkelijk zolang geleden dat we elkaar
spraken? Er is geen omgeving, alleen jij en ik, de draad oppakkend die we ooit
speels achterlieten.
Destijds zaaiden we, al waren we ons daar niet van
bewust. We zetten de eerste stappen zonder werkelijk doel. Vandaag aanschouwen
we de oogst en herkennen het zaad wat we geplant hebben. Ik ben blij je weer te
zien, te spreken en te horen hoe het met je gaat. En ik voel aan jou, jij ook
met mij.
Elkaar verstaan heeft niet zoveel nodig. Zwijgend
laten we de zon ondergaan en het deken van de avond over ons komen, tot de
nacht ons scheidt.
© Wilma van Esch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten