Woeste Willem ontmaskerd

Ingrid en Dieter Schubert schreven en illustreerden het prentenboek Woeste Willem, over een gepensioneerde, indrukwekkende, blaffende gigant die mensen op afstand houdt en imponeert. Een kleine jongen breekt door zijn pantser heen en ontdekt dat Woeste Willem nooit de avonturen beleefd heeft waarover hij zo beeldend vertelt. Hij kan niet zwemmen, is bang voor water. Zijn huis, zijn kleding en zijn voorkomen zijn één grote façade, een maskerade, die de kleine jongen liefdevol ontdoet van al zijn grootsheid.

In het dagelijks leven vind je ze ook veel, Woeste Willems en niet te vergeten Wilhelmina’s.  Imponerend, indrukwekkend, hun verhalen maken je klein. Wat zij allemaal wel niet hebben gedaan!! Ze weten precies wat te doen op het juiste moment. En vertellen jou hoe jij het ook zou kunnen doen. Ze twitteren, facebooken en publiceren hun heldendaden. Soms is dat fijn: Dan raak je geïnspireerd en fantaseer je jezelf als held. Krijg je ideeën hoe jij je monsters en zeerovers kunt verslaan.  En soms raak je gedeprimeerd, het ideaal lijkt onbereikbaar.

Gelukkig zijn er naast deze verhalen ook de verhalen zoals die van de familie Schubert en Hans Christian Andersen (de Nieuwe kleren van de Keizer). Verhalen die  op een lieve, ontwapenende manier relativeren en het grote imponerende terugbrengen naar de realiteit. Die vanuit eenvoudige waarneming en dialoog  de werkelijke aard en kwetsbaarheid laten zien van deze groteske verschijningen.

Misschien zijn we het wel allebei, de kleurrijke Woeste Willems en de onbevangen kinderen die hen doorzien. Ieder mens doet zich graag mooi en goed voor, toch?

Misschien is het ‘juiste midden’ een balans zien te vinden tussen jouw avonturen en verhalen vertellen en je te laten bevragen door mensen met een onbevangen, geïnteresseerde  intentie. Zodat jij, net als Woeste Willem, uiteindelijk met een zwembandje om op een vlot durft te pootjebaden.

© Wilhelmina van Esch